|
Het herfst aan het strand. De hokjes zijn afgebroken, de
cafeetjes ruimen langzamerhand op, de vlaggenmasten worden
neergehaald, Mickey Mouse is leeg, de prullenbakken afgevoerd en
honderd meter achter de duinen zit ik in een stil huisje te
schrijven. Precies een week voor de eerste leesvoorstelling.
Alles wat ik in de zomer bedacht heb op hetzelfde strand, tik ik
nu uit. En ik weet ook al dat ik driekwart van wat ik nu
opschrijf niet gebruik. Ik heb niet zo'n zin in deze foto. Ik
wil schrijven, kliederen, boetseren, een conference maken. Er
moet gelachen worden, en u ziet het aan me: dat is een heel
ernstige zaak. Ik werk in de stilte. Geen fax, geen telefoon,
alleen maar stilte. Dus die takkemeeuwen moeten ook hun kop
houden!
|