|
ALPHEN AAN DE RIJN. De laatste voorstelling in de
'GoldenTulipweek'. Het was een week vol lawaai en opvallend veel
adhesie. Op de Weteringschans stopte een tram, de chauffeur kwam
eruit en feliciteerde me. Verder bloemen, brieven, mail en
honderden telefoontjes. Ik voel aan alle reacties een gezonde
bobohaat en ben blij dat ik de stap gezet heb. Op de
persconferentie brak mijn stem. Waarom? Weet ik veel. Het
gebeurde gewoon. Ik was boos. De snik is later in diverse
columns en cabaretjes lacherig besproken. Terecht? Ja. Daar is
cabaret voor. Toen ik het fragment zelf terugzag, vond ik het
ook een beetje overdreven, maar het gebeurde gewoon. Ik lijk wel
mens. Na alle commotie ben ik weer aan het werk gegaan. Er moet
namelijk gewoon een leuke conference komen. En die komt er.
Zeker weten!
|